إلـى أمّــي - ANNEME

Mahmud DERVİŞ

لـى أمّــي - ANNEME

أحنُّ إلى خبزِ أمّي

وقهوةِ أمّي

ولمسةِ أمّي

وتكبرُ فيَّ الطفولةُ

يوماً على صدرِ يومِ

وأعشقُ عمري لأنّي

إذا متُّ

أخجلُ من دمعِ أمّي

خذيني، إذا عدتُ يوماً

وشاحاً لهُدبكْ

وغطّي عظامي بعشبِ

تعمّد من طُهرِ كعبكْ

وشدّي وثاقي..

بخصلةِ شَعر..

بخيطٍ يلوّحُ في ذيلِ ثوبكْ

عساني أصيرُ إلهاً

إلهاً

أصيرُ

إذا ما لمستُ قرارةَ قلبكْ!

ضعيني، إذا ما رجعتُ

وقوداً بتنّورِ ناركْ

وحبلِ الغسيلِ على سطحِ دارِكْ

لأني فقدتُ الوقوفَ

بدونِ صلاةِ نهارِكْ

هرِمتُ، فرُدّي نجومَ الطفولة

حتّى أُشارِكْ

صغارَ العصافيرِ

دربَ الرجوع..


لعشِّ انتظاركْ..


ANNEME

Mahmud DERVİŞ

Annemin ekmeğini özlüyorum.
Ve annemin kahvesini.
Ve onun dokunuşunu.

Ve çocukluğumun anıları,
İçimde büyüyor,
Günden güne.

Ve ömrüme aşık oluyorum.
Çünkü ölürsem,
Annemin gözyaşlarından
Utanırım.

Ve bir gün geri gelirsem, anne,
Al beni, başörtüne oya yap!
Ve kemiklerimi çimenlerle ört.
Şu üzerine bastığın çimenlerle.
Ve senin basışlarınla
Tertemiz olan çimenlerle.

Bir tutam saçınla bağla beni.
Birleşelim.
Elbisenin arkasından sürükleneyim.
Kudretli olurum.
Ölümsüzleşirim.
İlah olabilirim,
Eğer kalbinin derinliğine dokunabilirsem!

Eğer dönemezsem;
Beni tandırına yakıt yap anne!
Ve beni,
Bahçendeki çamaşır ipi yap!

Gündüz kıldığın namazdan uzakta.
Senden uzakta.
Dayanıksızlaştım…Ayakta duramıyorum.

Yaşlandım.
Çocukluğunun yıldız ”haritasını” geri ver bana!
Geri ver ki,
Kuşların ötüşüne eşlik edeyim.

Dönüş yolum
Beklediğin yerde… Kuş yuvasında!..
------------------------------------------
Arapçadan çeviren: Faiz Cebiroğlu
------------------------------------------