9 Ağustos 2008 Cumartesi

Sağır Ölüm




Halil İbrahim Özcan

asla merhamete gelmiyor
kalbinin sokaklarından içeri
kederi keşke olan bir şiir

el yazımı düzelttim
hava berrak sular serin içim buz
heykelim kırıldı yüzünü avuçla
ortada kalsın siyah merak

kendi ağaçlarımıza kaçışıyoruz
üşengeç süratlerle
izler fırtınalar bile yaratamıyor yazık
katli vacip ağızlara dolan kötü susmalar
özür dileyerek de bitmiyor
yüz kere toprağa girsen de uyunmuyor

uyunamıyor son telefonunu da bir açanın olmadan
usulca suların üstünde oturuyorsun
hasarın pencereler oluyor

Hiç yorum yok: